حجت الاسلام محمدتقی ربانی با بیان اینکه هرگونه شناختی نیازمند علاقه است، اظهار داشت: برای شناخت باید به شکلی بین خود و آن کسی که می‌خواهیم، معرفت کسب کنیم، علاقه هایی ایجاد شود. چون بدون علاقه و کشش و زمینه، نمی‌توان به مباحث معرفتی توجه کرد. لذا بحث مربوط به شوق و علاقه معمولا در شعائر و فعالیت های شعائری مطرح می شود.

وی افزود: اگر انسان بتواند با بعضی مباحث که به آن مشق های تکلیفی می گویند، آشنایی پیدا کند، در رابطه با امام زمان (عج) هم می توان علاقه و محبت به حضرت را ایجاد کرد و پس از آن مباحث معرفتی مطرح شود. لذا در مباحث مربوط به مهدویت و انتظار امام زمان(عج) یکی از وظایف منتظران در مرحله اول، بودن با امام زمان (عج) است؛ یعنی آن حضرت را با محبت همراهی کنیم و سپس به کسب معرفت بپردازیم.

ربانی اضافه کرد: البته این معرفت و بودن با حضرت یک اقدام دوسویه است. مثلا آیه 45 سوره عنکبوت درباره نماز می فرماید که نماز، انسان را از فحشا و منکر بازمی دارد. حال اگر کسی از انجام زشتی ها و منکرات خودداری کند، به طور طبیعی به نماز و نشانه های نور علاقه مند می شود. در مهدویت نیز اینگونه است. ما با یاد و نام حضرت و محبت به امام زمان و حضور در مجالس مهدوی می توانیم به احیای شعائر بپردازیم و مشق های معرفتی و آموزشی را طی کنیم.

وی حضور در مکان ها و زمان هایی که متعلق به امام زمان (عج) است را یکی از شعائر دینی در ارتباط با آن حضرت دانست و گفت: زمانی شعائر و دیده شدن مهدوی به قدری در خیابان ها و مجامع شهر قم به قدری پررنگ بود که افراد به ویژه کودکان و نوجوانان یک خاطره به یادماندنی و تصاویری روشن و زیبایی را تجربه می کردند که حضرت مهدی(عج) کیست و کجاست.

این استاد حوزه افزود: برپایی این شعائر به عنوان مشق در دین یاد می شود و اشعار، سرودها و فعالیت هایی که در طول سال یا ایام خاص مثل روز جمعه انجام می شود، باعث علاقه مندی در حوزه معرفت به امام زمان (عج) خواهد بود.

وی از دو عنصر محبت و پاک شدن یا خالص سازی محبت در دین یاد کرد و گفت: خالص سازی در اصطلاح دینی پاک شدن از هرآن چیزی است که نشانه های شرک، کفر و نفاق دارد و انسان با این نگاه و پایه اعتقادی می تواند وارد عرصه انتظار و اعتقاد به حضرت مهدی (عج) شود و آنگاه اخلاص و دلدادگی خود را به حضرت بیان کند.

ربانی افزود: در زیارت امام زمان بعد از نماز صبح می گوییم «اللهم شرّفتنی بهذا التشریف...»؛ خدایا همانگونه که مرا به این شرافت مفتخر کردی، مرا از یاران و پیروان و دفاع‌کنندگان از آن حضرت قرار بده. در واقع از خدا می خواهیم تا همانگونه که ما را مورد رحمت خود قرار داده در عرصه ولایت امام زمان او قرار بگیریم و این عبارات برای ما این سوال را مطرح می کند که چگونه می توان جزو شیعیان و یاران حضرت قرار گرفت.

وی افزود: بزرگان دین معتقدند که توجه به دین مربوط به محبت و برائت است و اگر می خواهیم در جمعی باشیم که این تشریف و نعمت را دارند، باید خودمان را در اطاعت از امام پاک کنیم و این پاک شدن از نشانه های شرک و کفر یک تکلیف است.

این پژوهشگر مذهبی از نیمه شعبان و نهم ربیع الاول به عنوان دو مناسبت دینی یاد کرد که می توان امام زمان (عج) را بیشتر شناخت که باعث می شود تا با انگیزه های اطاعت الهی توجه خود را به حضرت افزایش دهیم و لذا تمام توجهمان باید این باشد که معرفت و شناخت خود را درباره آن حضرت افزایش دهیم.

وی افزود: در نهم ربیع الاول باید تمام تلاشمان این باشد که شناخت خود را پاک کنیم. یعنی باید در مباحث باورها، اعتقادها، تعاملات، رفتارها و مسائلی که به عنوان یک فرد منتظر بر عهده داریم، تا می توانیم خود را از پیرایش ها و مسائلی که ما را از قرار گرفتن در فضیلت ها باز می دارد و هرآنچه که نگاهمان به دیگری است دور کنیم و ولایت و دلدادگی ما به حضرت به صورتی باشد که تا توانمان هست، همه کارها و فعالیت هایمان را خالص بگردانیم.